ကလဲ့စား
(မိသားစု အင်းစက်)
ရေချိုးနေသော သမီးကို ချောင်းကြည့်ရင်း
ဦးရဲဝင်းလီးတောင်နေမိသည်။
သမီးကလဲ ဦးရဲဝင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းသိသဖြင့်
ရေစိုထမီပေါ်မှလက်ဖြင့်ဖိကာ သူ့ပိပိကို ချေးတွန်းပြနေပြန်သည်။ဆယ့်ငါးနှစ်ကျော်လာပြီဖြစ်သဖြင့်
ရင်သားလေးများ အနည်းငယ်မို့ကာ လီမ္မော်သီးကြီးကြီးတစ်ခြမ်းစာလောက် ဖြစ်လာပြီဖြစ်သည်။ မိန်းမ ဈေးပြန်လာခါနီးသဖြင့်
ဦးရဲဝင်းချောင်းလက်စကိုရပ်ကာ အိမ်ရှေ့ထွက် စာဖတ်နေလိုက်သည်။ဒီနေ့အဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲဖြစ်သည်။ ညဖက်ကံကောင်းလို့ သူ့အမေလစ်လျှင်ဖြင့်
ဖင်တုံးလေးကို တစ်ချက်ညှစ်ချင်ညှစ်ရလိမ့်မည်။ ထမင်းဝိုင်းမှာတော့ ထုံးစံအတိုင်း
စားပွဲခုံအောက်မှ ဦးရဲဝင်းခြေထောက်ကို
သမီးလာထိလိမ့်မည်။သမီးထမင်းစားပြီး ဘေစင်ဘက်သွားတော့
ဦးရဲဝင်းလဲ ထမင်းလက်စသပ်ကာ မသိမသာလိုက်လာခဲ့သည်။ သမီးက ပန်းကန်ကို အချိန်ဆွဲဆေးကာ စောင့်နေပေးသည်။ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ သမီးနောက်မှရပ်ကာ ဖင်တုံးလေးကို လီးဖြင့်တစ်ချက်ထောက်လိုက်သည်။ခြေသံကြားသဖြင့် ကမန်းကတမ်းလူစုခွဲရသည်။မနက်ဖြန်တော့ ထို့ထက်ပို ကံကောင်းခြင်ကောင်းလိမ့်မည်။သမီးကလဲ ဖအေမို့လို့မရှောင်ချင်
ဦးရဲဝင်းကြည့်နေမှန်းသိသဖြင့် ထမိန်ဖြန့်ဖြန့်ဝတ်ပြသည်။ မထိတထိကိုင်ကာ သွေးတိုးစမ်းကြည့်တော့ မအေကိုပြန်မပြောပဲ ခပ်အေးအေးပင်နေသည်။ ဦးရဲဝင်း အားတတ်လာကာ
သူ့အမေလစ်လျှင် နောက်ကထောက်တော့သည်။+"ယောက်ျားရေ ရွာကဖုန်းလာတယ်
အမေနေမကောင်းလို့လဲ ကျမပြန်မှဖြစ်မယ်"
"ကလေးကျောင်းက ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.."
"ရှင်နဲ့ထားခဲ့ရမှာပဲ ကျောင်းကပျက်လို့မဖြစ်ဘူး"
"အေးပါ..."
"ကျမ မနက်ကားနဲ့ပဲ ပြန်လိုက်မယ်""သမီးရေ..."
ဦးရဲဝင်း အသံပေးကြည့်တော့ စွေ့ခနဲ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်။
ဦးရဲဝင်း ဝင်သွားကတည်းက နောက်ကကြည့်နေတာဖြစ်လိမ့်မည်။ ခေါ်လိုက်တော့ ချက်ခြင်းပင် ဝင်ချလာသည်။
လာ...ဖေဖေ့ဘေးမှာထိုင်.."
ဘာပြောရမှန်းမသိသဖြင့် ဘေးမှာပင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
ဦးရဲဝင်းထိုင်သလို ကုတင်ဘေးတွင် ခြေနှစ်ချောင်းချကာ တင်းပါလွှဲဝင်ထိုင်နေသည်။
ဘာမှမပြောပဲ ပုခုံးပေါ်လက်တင်ကြည့်တော့
မရုန်းရှာ...။
သမီးကိုယ်လုံး သေးသေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်လိုက်သည်။
မေးဖျားလေးကို ကိုင်ကာ မျက်နှာလေးကို
မော့စေလိုက်တော့ ပါးမိုမို့ထက်တွင် သွေးကြောလေးများပင် မြင်နေရသည်။
ဦးရဲဝင်း ပါးကွက်ကြားနှင့်ပါးလေးကို
ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်တော့
မျက်လွှာလေးချသွားသည်။ သဘောကတော့
ဖေဖေလုပ်ချင်တာလုပ်ပါဟု့ ဆိုနေသလိုပင်။
ရင်စေ့ကျောင်းအင်းကျီအဖြူမှ နှိပ်ကြယ်သီးလေးများကို တစ်လုံးဆီဖြုတ်နေတော့
ခေါင်းလေးငုံ့ကာထားသည်။ ဖအေအရင်းမို့
မျက်နှာခြင်းမဆိုင်လိုပြီထင်သည်။
အပေါ်အင်းကျီပြီးတော့ ကျောင်းကိုဝတ်ဝတ်သွားသည့် ရှင်မှီးအဖြူမှ ချိတ်များကို ထပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အကာအကွယ်မဲ့ရှာသော
ရင်သားလေးများကို လက်နှစ်ဖက်ယှက်ကာ
ဖုံးကွယ်ထားသေးသည်။
ဦးရဲဝင်းလက်နှစ်ဖက်ကို ဖြေးဖြေးဖယ်လိုက်တော့ ရင်သားနှစ်မြွှာမှာ အကြမ်းပန်းကန်လုံးလေးများ မှောက်ထားသလို လုံးဝန်းလှပစွာ ရှိနေကြသည်။ သမီးရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးကာ
ရင်သားလေးများကို စို့ပေးချိန်တွင်
ဖအေဟူသည့် အသိမရှိတော့သလို
ဦီးရဲဝင်းခေါင်းကို ပိုက်ကာ တအင်းအင်းညီးလျက်ရှိသည်။
နို့စို့ပေးရင်း စကတ်ထမီချိတ်ကို
လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖြုတ်လိုက်တော့
သမီးငယ်ခါးလေး မသိမသာ ကော့ပေးလာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများလဲ တင်းတောင့်နေပြီမို့ လီးကိုစမ်းချင်ရှာပြီ ထင်ပါသည်။
"ဒူးထောက်လိုက်သမီး.."
"ဟုတ်...."
သားအဖနှစ်ဦး၏ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ချစ်တလင်းတွင် သမီးငယ်အိသဉ္ဇာ ပထမဆုံးပြောသောစကားဖြစ်သည်။
ထမိန်စကပ်ကို ကြမ်းပေါ်ချွတ်ချကာ
ဦးရဲဝင်းနှင့် မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဒူးထောက်လိုက်မှ သမီးငယ်၏ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးမှာ ဖအေမျက်နှာနှင့် တစ်တန်းတည်းဖြစ်သွားသည်။
ပိပိလေးကို ပန်းရောင်အတွင်းခံပေါ်မှ
လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း ချက်နေရာမှစကာ ရင်သားနှစ်မွှာကြားအထိ ဦးရဲဝင်း အရှည်လိုက် ပင့်လျက်ပေးလိုက်သည်။
အိသဉ္ဇာအဖုတ်လေး စိုစိစိဖြစ်လာချိန်တွင်
အတွင်းခံကို ဒူးအထိဆွဲချကာ
သမီးရှေ့တွင် ဦးရဲဝင်းလေးဖက်ထောက်လိုက်သည်။
ချိုမြမြ စိုစိစိ သမီးငယ်ပိပိလေးကို
လျှာဖျားအရင်ထိုးထည့်ကာ အစိကို
ရှာကြည့်လိုက်သည်။ အဖုတ်ကွဲကြောင်းအတွင်းမှ တင်းတောင့်နေသည့် အစိလေးကို
အလွယ်တကူတွေ့ချိန်တွင် ဦးရဲဝင်း
အပေါ်နှုတ်ခမ်းနှင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို အသုံးပြုကာ သမီးငယ်အစိလေးကို
တပြီစ့်ပြိစ့် စုပ်တော့သည်။အား....ကောင်းလိုက်တာ ဖေဖေရယ်
လိုးပါဦး..."
ပြောရင်း အောက်က ကော့ကော့ပေးသဖြင့်
ဦးရဲဝင်း ဆောင့်လိုးရသေးသည်။
"အ...အ.."
သမီးငယ်ငြီးငြူရင်း ဦးရဲဝင်းလီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ယူသဖြင့် သမီးပခုံးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုးရင်း ဦးရဲဝင်းသုတ်ရည်များ အိသဉ္ဇာအဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်သွားခဲ့ကြသည်။
သားအဖနှစ်ဦး မောမောနှင့် ခဏနားကြပြီးမှ
အိသဉ္ဇာအဝတ်အစားများ အရင်ဝတ်ကာ
အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်။ ရေခဲသေတ္တာအတွင်းမှ ပဲနို့တစ်ဗူးဖောက်ကာ နောက်ကလိုက်သွားတော့ သူ့အခန်းထဲမှာ ခွေခွေလေး လှဲနေရှာသည်။
"အရမ်းနာနေလား သမီး"
ပဲနို့ဗူးကို လှမ်းပေးရင်းမေးတော့
ခေါင်းခါပြသည်။
"မေမေ့ကို ပြန်မပြောနဲ့နော်..."
"ဟုတ် ဖေဖေ..."
နှစ်ရက်ခန့်အကြာ...
"သမီးရေ..." ဦးရဲဝင်း အိပ်ခန်းထဲမှ အသံပေးကြည့်တော့
မဆိုင်းမတွ ဝင်လာပြန်သည်။
ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ ကျောင်းစိမ်းနှင့်မဟုတ်ပဲ
ဘောင်းဘီတိုနံ့နံ့လေးနဲ့ ဖြစ်သည်။
"လာ..သမီး.."
ဦးရဲဝင်းပေါင်ပေါ် ဝင်ထိုင်တော့ အင်းကျီအတိုလေးကို နို့ပေါ်ရုံဆွဲလှန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ပစ်လိုက်သည်။
"ကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်...
လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီးပဲ
သမီးဟိုနေ့က နာလိုက်တာ...."
"ဒီနေ့ မနာလောက်တော့ပါဘူးသမီးရယ်"
"လာ....သမီး ပက်လက်လှန်..."
သမီးငယ်ပိပိ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ
လျှာကို ထိုးထည့်ကာ လုပ်ငန်းစရန်ပြင်လိုက်သည်။
"ကလင်...ကလင်...ကလင်.."
"ဟဲလို...."
"ယောက်ျားရေ မိန်းမကို ကားဝန်းမှာ လာကြိုဦး"
"အေးအေး...."
ဦးရဲဝင်း သမီးငယ်ကို မမှုတ်တော့ပဲ
ပိပိလေးထဲ လီးကို တန်းထည့်လိုက်သည်။ သမီးငယ်ပိပိမှာ သေးသေးလေးဖြစ်သဖြင့်
ဆယ်မိနစ်ခန့် လိုးရုံဖြင့် ဦးရဲဝင်းထိန်းမရပဲပြီးသွားသည်။
သားအဖနှစ်ဦး အဝတ်အစားလဲကာ
ကားဝန်းသို့ အမြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
"အမေနေကောင်းလား မိန်းမ "
"ကောင်းပါတယ် နည်းနည်းဖျားတာပါပဲ"အပြန်တတ်စီပေါ်တွင် သားအမိသားအဖသုံးဦးလုံး နောက်ခန်းမှစီးလာခဲ့ကြသည်။
ဦးရဲဝင်းကအလယ် သမီးငယ်နှင့် မိန်းမက တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှဖြစ်သည်။
မိန်းမ အဝတ်ထုပ်တစ်ချို့က ဦးရဲဝင်းပေါင်ပေါ်မှာ...
"ယောက်ကျား အဆင်ပြေရဲ့လား..."
ဒေါ်စန်းမြင့်မေးရင်း ဘယ်ဖက်လက်ဖြင့်
ယောက်ျားပေါင်ကြားသို့ မသိမသာ စမ်းလိုက်သည်။ ဦးရဲဝင်းက မသိသလိုဖြင့်
"အဆင်ပြေပါတယ်ကွာ...
သမီးငယ်လေးက ဘာမှမသိပဲ ဘေးဘီဝဲယာ ငေးကြည့်နေသည်။
တတ်စီသမားကလဲ ရှေ့ပဲကြည့်နေသဖြင့်
ဒေါ်စန်းမြင့် သူ့ယောက်ျားပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ လီးကို ပွတ်နေလိုက်သည်။
သုံးရက်လောက် ဝေးခဲ့ရသည့် လီးကြီးဖြင့် ညကျ အပီလိုးမည်ဟု့ အားခဲထားလိုက်သည်။
ဒေါ်စန်းမြင့်ပွတ်နေရင်း သူ့ယောက်ျားလီးကြီးက ထွားကြိုင်းလာခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ဦးမှအပါး တတ်စီသမားရော သမီးငယ်ပါ သတိမထားမိသဖြင့် ဒေါ်စန်းမြင့်
ရဲတင်းကာ ဆက်ထု့ပေးနေလိုက်သည်။
အိမ်ရောက်ခါနီးမှ လက်ကိုထုတ်ကာ
မသိမသာပင်နေလိုက်သည်။
အဝတ်အစားများ အိမ်ပေါ်သို့ တင်ပြီးသည်နှင့်
အခန်းထဲ ဝင်ကာ
"ယောက်ျားရေ...."
ဒေါစန်းမြင့် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
အခန်းထဲ ဦးရဲဝင်းရောက်သည်နှင့်
အခန်းတံခါးကို လော့ချကာ
ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာခြင်းဆိုင်ကာ မတ်တပ်ရပ်လျက်နှင့်ပင် လီးကိုဆွဲယူပြီး
စောက်ဖုတ်ဝနှင့်တေ့ကာ မိမိဘာသာ မတ်တပ်လိုးထည့်လိုက်သည်ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ် ..."
သမီးငယ်လို စီးပိုင်ပြီးကျပ်ထုပ်နေတာမျိုးမဟုတ်
ဘယ်လို လိုးလိုးလျှောခနဲဝင်သည့် အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ မိန်းမအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက
ဦးရဲဝင်းကို ဖီးတတ်သွားစေသည်။
လင်မယားနှစ်ဦး ဆယ်မိနစ်ခန့် မျက်နှာခြင်းဆိုင်ကာ မတ်တပ်လိုးလိုက်ကြပြီး လက်စသပ်လိုက်ကြသည်။ ဦးရဲဝင်းလီးပေါ်မှာတော့ ဒေါ်စန်းမြင့် သုတ်ရည်ဖြူဖြူများက ပေပွနေကြသည်။
အဖေရော အမေပါ တအင်းအင်းညီးနေကြသဖြင့် အိသဉ္ဇာဆက်နားမထောင်ပဲ တံခါးဝမှ ခြေဖော့နင်းကာ ခွါလာခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်လေ အိသဉ္ဇာကျောင်းက ပြန်မလာသေးဘူးအထင်နှင့် မီးဖိုခန်းထဲမှာပင် အမေ့ဂါဝန်အရှည်ကြီးကို
နောက်ကလှန်ကာ အဖေမတ်တပ်လိုးခြင်
လိုးနေတတ်သည်။ အိသဉ္ဇာအတွက် ဒါကမဆန်း။
အမေပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သဖြင့်
အိသဉ္ဇာအတွက် မလွယ်တော့။ မလွယ်လဲ မရတော့ပါ လီးအရသာကို ကြိုက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
"သမီးမေမေတို့နဲ့ ဒီညအိပ်ချင်တယ်.."
"ညည်းဘာညည်း အိပ်ပါအေ
အသက်ကြီးကလဲ မနည်းကြီးနေပြီကို..."
" အိပ်ချင်လို့ပါဆို..."
အိသဉ္ဇာ ခြေထောက်နှစ်ချက်ခန့် ဆောင့်လိုက်တော့ မေမေမငြင်းတော့ပါ။
မီးအားလုံး ပိတ်ချပြီး နာရီဝက်လောက်နေတော့
သမီးငယ် အသက်ရှုသံမှန်လာသည်။
ဒါဆို အိပ်လောက်ပြီထင်သည်။
ဒေါ်စန်းမြင့် တစ်ဖက်စောင်းသလိုနှင့်
ဦးရဲဝင်းဘက် ဖင်လှည့်ကာ လက်ဖြင့်ကုတ်လိုက်သည်။
ထမိန်ကို ခါးပေါ်မှ နည်းနည်းလျှောချပေးလိုက်သည်နှင့်
ဦးရဲဝင်းလီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသည်။ သမီးငယ်နိုးမှာစိုးသဖြင့် ဒေါ်စန်းမြင့် အသံမထွက်ရဲ။ ကြိတ်ခံရင်း ခဏအကြာ
ဒေါ်စန်းမြင့် တိုးတိုးလေးညည်းကာ ပြီးသွားတော့သည်။
မိမိအလှည့်ရောက်ပြီဖြစ်သဖြင့်
သမီးငယ်မသိအောင် ဖြေးဖြေးထကာ
ဦးရဲဝင်းလီးကြီးပေါ်တတ်ထိုင်လိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်နှင့် လီးကိုစွပ်ပြီးသည်နှင့်
ဒေါ်စန်းမြင့် စကောဝိုက်ကာ မွှေတော့သည်။
တရစပ်မွှေနေသဖြင့် ဦးရဲဝင်းလဲ တိုးတိုးညည်းကာ ပြီးသွားတော့သည်။
ဦးရဲဝင်းရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချကာ ဒေါ်စန်းမြင့်အိပ်လိုက်တော့သည်။
နှစ်ရက်ခန့်အကြာ...
"ဖေဖေ..."
အိသဉ္ဇာခေါ်တော့ ဦးရဲဝင်းလန့်သွားသည်။
"ဟေ....ဘာလဲသမီး..."
ဦးရဲဝင်းမေးတာကို ပြန်မဖြေပဲ
သူ့ထမိန်လေး သူချွတ်ချလိုက်သည်။
နီစွေးစွေး ပိပိလေးက အမွှေးတောင်မစုံသေး
"ဟဲ့....ဟဲ့..ဘာလုပ်တာလဲ ညည်းအမေသိသွားမယ်.."
"မေမေ ဟင်းချက်နေတယ် မီးဖိုထဲမှာ.."
မြန်မြန်လိုးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ
ပုဆိုးကို ကောက်လှန်ပြီး အနောက်ကတေ့ကာ
ထိုးထည့်လိုက်သည်။
"ဗြစ်....ဗြစ်...အ..အ"
နှူးနှုပ်မနေတော့ပဲ အစိမ်းလိုက်ထိုးခွဲပစ်လိုက်သည်။
"သမီးရေ...."
"ရှင်...မေမေ....အ...အ"
"မေမေ့ကို ငရုတ်သီမှုန့်ဝယ်ပေးပါဦး.."
"ဟုတ်..မေမေ... အ...အ"
"တအအနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ...."
"ဘာမှမဖြစ်ဘူးမေမေ..အ..အား.."
ဆတ်ခနဲ သမီးငယ်ထွက်ပြေးသွားတော့
ဦးရဲဝင်း လီးတန်းလန်းနဲ့ကျန်ခဲ့ရသည်။
လီးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့
သွေးစသွေးနလေးတွေ... ပါကင်သမီးလေးအကြောင်းတွေးမိတော့ လီးက မညှိုးနိုင်ပေ။
ဟယ်...ယောက်ျား.."
လီးကြီး တယမ်းယမ်းဖြင့် မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာသည့် ယောက်ျားကြောင့် ဒေါ်စိန်မြင့် ဝမ်းသာသွားသည်။ သမီးကိုလဲ ငရုတ်သီးဝယ်ခိုင်းလိုက်သော့ကြောင့် လင်မယားနှစ်ယောက်တည်း။ဘာမှမပြောပဲ ဂါဝန်အရှည်ကြီးကို ဖင်လှန်ပေးထားလိုက်သည်။
သွေးပေနေသည့်လီးကို မဆေးပဲ
မိန်းမစောက်ဖုတ်ထဲ ဦးရဲဝင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။ နောက်ကထည့်ထားသဖြင့် အနေအထားကောင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး နောက်ကိုပြူးထွက်လာစေရန်
လက်ကိုချုပ်လိုက်ပြီး ခါးကို ကိုးဆယ်ဒီဂရီကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။
ဦးရဲဝင်းလိုချင်သည့်အတိုင်းပင်
ခါးကုန်းလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်စန်းမြင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်လာသည်။
သမီးနှင့်တော့ကွာသည်။ သမီးလို ပိစိညှောင့်တောင့် ကိုယ်လုံးလေးတော့မဟုတ်
ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲကြီးသည်။
လက်ကိုမချုပ်တော့ပဲ ဆံပင်ကို လှမ်းဆွဲကာ
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ လိုးပစ်လိုက်သည်။
မိန်းမဖြစ်သူက ဒါမျိုးဆို ပိုကြိုက်သည်။
အမေ့ဆံပင်ကို အဖေဆွဲကာ မတ်တပ်ကြီးလိုးနေပုံကိုအိသဉ္ဇာကြည့်ရင်း အသည်းယားလာခဲ့သည်။ အမေ့နေရာမှာ မိမိသာဆို ကောင်းမည်။
မိမိမှာ ခဏတစ်ဖြုတ်လေး ခံရတာတောင်
မမေ့နိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ အမေ့လို အေးအေးဆေးဆေးအလိုးခံရလျှင် ပိုကောင်းမည်ပင်။
--------------------------------
"ယောက်ျားရေ သားကြီးဘော်ဒါမှာ အဆင်ပြေလားသွားကြည့်ဦးမယ်....
ညနေမှ ပြန်လာမှာ ထမင်းဆာရင် စားထားနှင့်"
"သမီးရေ အမေတစ်ခါထဲ ကျူရှင်ပို့ခဲ့မယ်
အမေ့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ခဲ့.."
ထွက်ခွာသွားသော သမီးငယ်နှင့် မိန်းမဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်း ဦးရဲဝင်းဘာမှလုပ်စရာမရှိသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ကာ စာဖတ်နေလိုက်သည်။
နာရီဝက်ခန့်အကြာ....
"ဖေဖေ...."
"သမီး ကျူရှင်သွားတယ်ဆို..."
"ဗိုက်အောင့်တယ်ဆိုပြီး ပြန်လာတာ ဟိဟိ""လာ....သမီး..."
အိမ်ရှေ့တံခါးကို စေ့ထားခဲ့ပြီး
သမီးငယ်လက်ကိုဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာခဲ့သည်။
မေးကိုမော့ကာ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကို စုပ်နမ်းတော့ တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားသည်။
ဦးရဲဝင်းဆက်မနမ်းတော့ပဲ
ဘောင်းဘီချွတ်စေကာ လီးထိပ်ဖြင့်
ပိပိအကွဲကြောင်းလေးကို အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်သည်။
"...ယား.... ယားတယ်ဖေဖေ.."
ထပ်မနှူးတော့ပဲ ထိပ်ဖျားလေးထည့်ပေးကာ
အရသာခံနေစေလိုက်သည်။
"မေမေ့ကို လိုးသလို လိုးပေးပါဖေဖေရယ်."
သမီးငယ်ဖင်နှစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ လီးကိုပိပိလေးထဲ ဖိထည့်လိုက်သည်။
"...အ....အ..ကောင်းတယ်.."
ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးရင်း မျက်လုံးများစင်းနေသော သမီးငယ်ကို ဆယ်မိနစ်ခန့် ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လိုးပေးရင်း အကြောလျှော့လိုက်သည်။
"ဖေဖေပြီးလိုက်တော့မယ်နော် သမီး.."
"ဟုတ်..ဖေဖေ.."
သမီးငယ်ကို ကုတင်စွန်းအထိ ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး
ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ
ဆယ်ချက်ခန့် အားကုန်ဆောင့်လိုးရင်း ဦးရဲဝင်း လက်စသပ်လိုက်သည်။
-----------------------------------------------
မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့်
ဒေါ်စန်းမြင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
သားကြီး နေမကောင်းသဖြင့် ဘော်ဒါမှာ ကြာကြာမနေပဲ ယောက်ျားနှင့်လိုးရန် ပြန်လာခါမှ
ယောက်ျားနှင့်သမီးလိုးနေကြသည်။
ကုတင်စွန်းတွင် ပက်လက်လန်နေသော သမီးငယ်ကို ယောက်ျားဖြစ်သူမှ အားရပါးရဖိလိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
သမီးဖြစ်သူကလဲ တစ်ချက်မရုန်းပဲ အောက်ကနေ ပြန်တောင်ကော့ပေးနေလိုက်သည်။
ဒေါသစိတ်ကို မြိုချရင်း လာလမ်းအတိုင်းခြေသံမကြားအောင် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
လင်နှင့်သမီးကို လက်စားချေရန် ဒေါ်စန်းမြင့်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေခဲ့လိုက်သည်။
------------------------------------
"မေမေ....."
"သား..... လိုက်ခဲ့ဦး ဘုရားသွားမလို့
သားဆရာကို မေမေပြောထားပြီးပြီ.."
စိုင်းကိုအဝတ်အစားလဲကာ မေမေနှင့်လိုက်လာခဲ့သည်။
"ဖေဖေနဲ့ညီမလေးရော မေမေ.."
"နေမကောင်းလို့ အိမ်မှာနေခဲ့ကြတယ်သားရယ်
ဘာလဲ... သားက မေမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ မသွားချင်လို့လား မေမေက အိုနေလို့လား ကြည့်စမ်းပါဦး.."
အပျိုဖြန်းလေးလို ညုတုတုပြောရင်း တစ်ပတ်လှည့်ပြလိုက်သည်။
တုန်ခါသွားသော မေမေ့တင်ပါးများကိုကြည့်ရင်း စိုင်းကို ဖျဉ်းခနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။
ဘုရားဖူးပြီးအပြန်.....
"မေမေမူးလိုက်တာ သားရယ်...ခဏလောက်လှဲချင်တယ်.."
စိုင်းကို နီးစပ်ရာ တည်းခိုခန်းထဲဝင်ပြီး အခန်းယူလိုက်ရသည်။ ကောင်တာမှ ဝန်ထမ်းလေးက
ဘုမသိဘမသိဖြင့် အံကြိတ်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ သဘောကတော့ ကြိတ်လိုက်တော့သားကြီးဟု့ ဆိုသလိုပင်။
"ပူလိုက်တာသားရယ် အဲကွန်းဖွင့်ပါဦး.."
ဒေါ်စန်းမြင့် ရင်ဘတ်မှကြယ်သီး သုံးလုံးခန့်ဖြုတ်ပြလိုက်သည်။
မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေစဉ်...
ခြေသလုံးသားကို လာပွတ်နေသော သားကြီး၏လက်အစုံတို့ဖြင့် ဒေါ်စန်းမြင့် မိန်းမောနေခဲ့သည်။
မေမေ့ခြေသလုံးဖြူဖြူမှ တစ်ဆင့်
ဒူးအထက်နားသို့ သွေးတိုးစမ်းကာ စိုင်းကိုပွတ်ကြည့်သော်လည်း မေမေမတုံပြန်ပေ။
စိုင်းကိုဆတ်ခနဲ ထမီကိုဆွဲလှန်ကာ
အပြာကားထဲမှအတိုင်း မေမေ့ပေါင်ကြားသို့ခေါင်းတိုးကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတွင်းခံပေါ်မှ ယက်ပစ်လိုက်သည်။
"အ...အ... ကောင်းလိုက်တာသားရယ်.."
ဒေါ်စန်းမြင့် အလျှင်အမြန်ပင် ဖင်ကိုကြွကာ
အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးလိုက်မိသည်။
အဆီတဝင်းဝင်းဖြင့်တင်းရင်းနေသော
မေမေ့စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူကြီးကို စိုင်းကို အတွေးထဲကလို ပြုစုခွင့်ရလေပြီ။
စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကိုထိုးကြည့်တော့
လျှာတစ်ချောင်း ဆုံးတာတောင် ဂလိုင်ပေါက်ဖြစ်နေတုန်းပင်။
လျှာကိုပြန်ထုတ်ကာ အစိကိုစုပ်နေလိုက်သည်။
"အား.....အား.....
ကောင်းလိုက်တာ ငါ့သားရယ်
လိုးပါတော့ မေမေမရတော့ဘူး...."
စိုင်းကို လီးကိုထုတ်ကာ မေမေ့အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ခြောက်လက်မလီးက လျှောခနဲဝင်သွားသဖြင့်
စိုင်းကိုသဘောကျသွားသည်။
ကုတင်ပေါ်လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ
အားမနာတမ်းဖိလိုးတော့သည်။
မေမေ့အမွှေးမဲမဲများကြား လီးကြီးလျှောခနဲ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားပုံမှာ
မြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင် မြွေကျွင်းထဲ
အားနှင့်တိုးဝင်သွားသလိုပင်။
မေမေ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို နှစ်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ ဖြဲထားလိုက်ပြီး လိုးနေရင်း
"မေမေ...ကြည့်ပါဦး..."
မေမေ့သူ့ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့
စိုင်းကိုလီးကြီးတိုးဝင်နေပုံကို ကြည့်ရင်း
"ကောင်းလိုက်တာသားရယ်... လိုးစမ်းပါ..အားရပါးရ.."
မိမိခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကို
သားဖြစ်ကို စိုင်းကိုမှ ကိုင်ကာ ဖြဲထားရင်း
အကာအကွယ်မဲ့နေသည့် ပေါင်ရင်းမှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ သူ့လီးဖြင့်အဆက်မပြတ်
ထိုးနှက်နေလေသည်။
စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသည့် စိုင်းကိုလီးကြီးကြောင့်
ဒေါ်စန်းမြင့် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ကာ
ထွန့်ထွန့်လူးရင်း ညည်းညူနေမိသည်။
"လိုးပါသားရယ်..လိုးပါ
ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးပါ..."
မိမိနို့နှစ်လုံးကို မိမိဘာသာဆုပ်နယ်ရင်း တောင်းဆိုနေမိသည်။
ဦးရဲဝင်းလိုမဟုတ်ပဲ မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်
အားရပါးရလိုးပြီးမှ သားဖြစ်သူစိုင်းကို
သုတ်ရည်များ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ပန်းရင်း
စိုက်ကျသွားသည်။
"မောသွားပြီလားသားလေး.."
မိမိဗိုက်ပေါ်မှ စိုင်းကိုခေါင်းလေးကို ငြင်သာစွာပွတ်ပေးရင်း ဒေါ်စန်းမြင့်မေးမိသည်။
"မမောပါဘူးမေမေရယ်..."
---------------------------------------
"တော်.....တော်ပါတော့သမီးလေးရယ်.."
ဖေဖေအသံတုန်တုန်ဖြင့်တားမှ
အိသဉ္ဇာ ဖေဖေ့လီးကို ပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်သည်။ မေမေက ဖေဖေ့ကို ဘယ်တော့မှ မစုပ်ပေး။ မေမေ့ထက်သာစေရန် အိသဉ္ဇာ ဖေဖေ့လီးကို စုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
အိသဉ္ဇာနှဖူးပြင်လေးကို ဖေဖေတရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း "ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်"
အိသဉ္ဇာ ပန်းကန်ဆေးစင်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အဆင်သင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ မေမ့ကို ဖေဖေလိုးသလို
အိသဉ္ဇာအလိုးခံရတော့မည်။ စိတ်ကူးဖြင့်ရူးခဲ့ရသည့် အခိုက်အတန့်လေး
ခြေကိုမခွဲပဲ စုံရပ်ထားမိသဖြင့်
အိသဉ္ဇာအဖုတ်လေးက တင်းတင်းစေ့ပိတ်နေသည်။ ဖေဖေကားခိုင်းမှ အနည်းငယ်ကားလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံဆိုတာဒါမျိုးပဲဖြစ်မည်။ မေမေဆို ဖင်ကုန်းတာနှင့် ခြေကိုခွဲကာ ရပ်ထားပြီးဖြစ်သည်။
တဗြစ်ဗြစ်နှင့်တိုးဝင်လာသော ဖေဖေ့လီးကြီးက အိသဉ္ဇာမျှော်လင့်ထားသလို
စောက်စိကို တတိတိနှင့် ပွတ်ဆွဲနေပြီဖြစ်သည်။
နာသလောက် ကောင်းသည့် အနေအထားဖြစ်သည်။ ပုခုံးကို နောက်ကဆောင့်ဆောင့်ဆွဲကာ ဖေဖေလိုးနေသည်မှာ မေမေ့ထက်ပိုကြမ်းနေသလိုပင်။
တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့်
သားအဖ နှစ်ဦးကို ဒေါ်စိန်မြင့်ချောင်းကြည့်ရင်း ဒေါသထွက်နေမိသည်။
မိမိလက်စားချေရန် ရက်များလဲ နီးကပ်လို့လာနေပြီဖြစ်သည်။
-----------------------------------
"စာမေးပွဲဖြေနိုင်လားသား..."
"ဟုတ် ဖြေနိုင်ပါတယ်ဖေဖေ..."
"အေး...အေး..."
ဒေါ်စိန်မြင့် ဈေးသွားတော့ ဦးရဲဝင်းမယောင်မလည်နှင့် သမီးငယ်လေးအခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။သားကြီးကလဲ သူ့အခန်းထဲ သူဂိမ်းဆော့နေလောက်မည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ အားလျားမှောက်ဖုန်းကြည့်နေသောသမီးငယ်လေး ထမိန်မပါ အတွင်းခံလေးနှင့်သာ။ ဦးရဲဝင်းဘာမှမပြောတော့ပဲ
ချိတ်ထားသည့် ခြေဖျားလေးများကိုဖြုတ်ကာ
သမီးပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည်။
အတွင်းခံလေးကို ပိပိပေါ်ရုံဆွဲချပြီး
လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်သည်။ သမီးငယ်ကတော့ ဖုန်းကြည့်မပျက်။ ဖအေကို ရှိတယ်လို့ထင်ပုံမရ။ ဖိသွင်းလိုက်တော့မှ "အ.."
ညည်းသံလေးတစ်ချက်။
ဦးရဲဝင်း နောက်မှဖိကာ စိတ်တိုင်းကျလိုးတော့သည်။ သမီးငယ်ကတော့ ဖုန်းကြည့်ရင်း တအင်းအင်းနှင့် အဖေကို လှည့်မကြည့်။
ဒေါ်စန်းမြင့် ဈေးသွားမလိုနှင့် ပြန်လှည့်လာတော့ ထင်သည့်အတိုင်းပင်
သမီးငယ်က ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်လျက်ဖုန်းကြည့်နေသည်။ အဖေဖြစ်သူက အနောက်က ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။
ဒေါ်စန်းမြင့်မဲပြုံးပြုံးရင်း အသံမကြားအောင် သမီးငယ်အခန်းရှေ့မှ ခြေဖျားထောက်ဖြတ်လိုက်သည်။
"သား....လေး.."
မေမေ့ခေါ်သံတိုးတိုးကြောင့် စိုင်းကိုလန့်သွားသည်။
"ဗျာ...မေမေ.."
"မေမေ့ကို မလိုးချင်ဘူးလား.."
"ဗျာ... အခုကြီးလား..'
"ဟုတ်တယ်...ခုပဲ..."
ဒေါ်စန်းမြင့် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ချပြလိုက်သည်။ စိုင်းကို မွေးမေမေ၏ကိုယ်လုံးနှင့် အမွှေးရေးရေး အဖုတ်ကြီးကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း
သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။
ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးက
ကိုယ်လုံးတီးမေမေ့ကို သေနတ်နှင့် ထိုးချိန်ထားသလို...
မေမေ့နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူရင်း
စိုင်းကို မျက်နှာခြင်းဆိုင်ထိုးထည့်လိုက်သည်။
အရင်လို စိုင်းကိုလီးကြီးက မေမေ့အဖုတ်ထဲ
လျှောလျှောလျှူလျှူတိုးဝင်သွားသည်။
ဒေါ်စန်းမြင့် သားဖြစ်သူဆောင့်ဆောင့်လိုးတိုင်း မသိမသာ နောက်ဆုတ်သွားကာ အခန်းအပြင်သို့ တဖြည်းဖြည်းရောက်လာကျသည်။
သမီးငယ်လေးကို လိုးနေရင်း ကုတင်ရှေ့ပြူတင်းပေါက်မှ မှန်ကိုဦးရဲဝင်းကြည့်မိတော့
မှန်တွင် အလင်းပြန်အရိပ်ထင်နေသည်က
သားဖြစ်သူစိုင်းကိုမှ မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်စိန်မြင့်ကို အားရပါးရလိုးနေခြင်းပင်။
သားဖြစ်သူတစ်ချက်ကော့လိုးလိုက်တိုင်း
လီးကြီးက မိမိလိုးနေကြမိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်စိန်မြင့်၏စောက်ဖုတ်ထဲ လျှောခနဲ လျှောခနဲ ဝင်ဝင်သွားပုံမှာ မှန်ပေါ်တွင် ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။
ဒေါ်စိန်မြင့်ကလဲ မှန်ထဲမှ ဦးရဲဝင်းကို စေ့စေ့ကြည့်ကာအခုဘာတတ်နိုင်သေးလဲဟု့ မေးနေသလိုပင်။
မိန်းမဖြစ်သူကို နှမြောစိတ်နှင့်
အံကြိတ်ကာ သမီးငယ်ကိုဖိလိုးရင်း
မိသားစုစစ်ပွဲကို ဦးရဲဝင်း ဆက်နွှဲလိုက်တော့သည်။
အပြာစာအုပ်
အင်းစက်
Comments
Post a Comment